พ่อหนุ่มพรีเซ็นเตอร์ โครงการประจำปีของ ธนาคารสีชมพู

   ฟินเบาๆ กับมินิคอนเสิร์ต สิงโต นำโชค ที่มี เคน ภูภูมิ มา featuring ถ่ายมาฝากไม่ทัน มัวแต่ปฏิบัติภาระกิจหลักอยู่ อิอิ

   บล็อกนี้ดูรูปไปก่อนนะช่าวนี้ช่างภาพขาซิ่งมึนๆ กะยาที่หมอจัดมาให้ ง่วงทุกตัว เดี๋ยวกลับสู่สภาพปกติจะกลับมาเฮฮาเหมือนเดิม นะจร๊ะ

เค้าบอกว่าหนูออกจากชิงร้อยชิงล้าน ไม่จรื๊งงงงงงง

   จากข่าวที่ว่าตุ๊กกี้ ชิงร้อยฯ ออกจากรายการนั้นวันนี้ถามกันกับปากเค้าเลยว่าจริงหรือป่าว

ไม่จริ๊ง!!! ที่หนูออกจากรายการชิงร้อย อ่ะ

ถ้าออกจากชิงร้อยหนูจะเอาไรกิน ตุ๊กกี้กล่าวไว้

   ทิ้งท้ายตุ๊กกี้ยังพูดติดขำๆ นะ ว่าถ้าอาทิตย์นี้ไม่เห็นตุ๊กกี้ มาตบตุ๊กกี้ได้เลย อิอิ  บรรยากาศงานนี้เป็นไปด้วยความสนุกสนาน ของนักข่าวและช่างภาพ เนื่องจากตุ๊กกี้เค้าเป็นดาราตลกเน้อะ เค้าก็ให้สัมภาษณ์กันแบบติดขำสไตล์ตุ๊กกี้ แถมยังแซวช่างภาพที่นั่งถ่ายอยู่ข้างหน้าด้วย ว่าสบายเน้อะนั่งถ่ายคนเดียวเลย

งานประกาศรางวัล SMEs สร้างอาชีพ อวอร์ด ครั้งที่ 1

   วันนี้ช่างภาพขาซิ่ง ซิ่งไม่ไหวเรยต้องขับรถกองไปแทน กว่าจะถึงไม่ทันใจเหมือนซิ่ง 2 ล้อเรย  เพราะงานจัดที่ ซอยงามดูพลี ตงแถวๆ พระราม 4 สวนลุม แถวนั้น ช่างภาพขาซิ่งเรยไม่ไหว เพราะออฟฟิศอยู่ตั้งปากเกร็ด แน่ะ แถมวันนี้ได้ภาพมาฝากนิดเดียวเอง เมมเต็ม ลบไม่ทัน เศร้าเรย บ่งตง

พี่ฟิล์มมาถึงก็ให้สัมภาษณ์ก่อนเลย

วันนี้กล้องไม่ค่อยเยอะช่างภาพขาซิ่งเรยชิว หราาาาาาา

   บอกเรยวันนี้ไปถึงงานงงมาก ได้หมายงานมา 5 โมงเย็น ไปถึง 5 โมงนิดๆ เนื่องจากขับเรยซอย อิอิ พอถึงเหนสัมภาษณ์กันแร้ว ชิหายแร้วกรู พอลงทะเบียนเท่านั้นแหระรู้เรยงานให้สื่อลงทะเบียนตั้งแต่บ่าย 3 ครึ่ง สบายเรยช่างภาพขาซิ่งอย่างกรู ไปถึงสัมๆๆๆๆๆๆ ดารารับรางวัลเสดกลับ สบายอีกรอบกรู สรุปสัมเสดตั้งแต่ 6 โมงกว่า แต่กว่าจะกลับถึงออฟฟิศ 2 ทุ่มจร้า นี่ไงเหตุผลที่ช่างภาพขาซิ่งไม่ค่อยชอบขับรถ เบื่อรถติดอย่างแรงงงนิ

   สรุปงานวันนี้ชิวๆ แต่รถติดไม่ชิวจร้าาาาา เย้ เสาร์-อาทิตย์นี้ได้หยุด รึป่าว อิอิ จะได้เอามอไซด์ไปเปลี่ยนผ้าเบรคซะหน่อย วิ่งงานซะเบรคหมดแระ

บวงสรวงละคร พ่อครัวหัวป่าก์

   เมื่อเช้านี้กับงานละครบวงสรวงละครพ่อครัวหัวป่าก์ ที่ช่อง3 หนองแขม กับอากาศที่ครึ้มๆ เหมือนฝนจะตก แต่ก็ไม่ตกเอาเป็นว่าไปดูภาพบรรยากาศการทำงานกันของผมดีกว่า

โต๊ะบวงสรวงพร้อม แต่ช่างภาพอย่างพวกเรายังไม่พร้อม อิอิ

ยืนรอท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวววววว

ไหว้พระภูมิเจ้าที่จร้า

ถ่ายภาพรวมกันดีฝ่าาาาา

แบบชัดๆ

เห็นเบื้องหน้าแล้วดูช่างภาพกันบ้างนะ ว่าจะขี่คอกันแระ นี่ยังน้อยนะเนี่ยะะะะะ

สัมภาษณ์กันนะก๊าบบบบบบ

นางเอกน่ารักๆ น้องพรีม รณิดา

พี่หลุยส์ สก็อต เอ๊ะก้มหน้ามัยอ่ะ อ๋อออ สเปนตกรอบบอลโลกนี่เอง อิอิ

แบบหล่อๆ กันบ้าง จะให้เห็นแบบไม่ชัดได้ไงพระเอกเรื่องนี้นะเนี่ยะ

   นี่แหระครับบรรยากาศงานวันนี้กับอากาศร้อนอบอ้าวววว และปัญหาอีกอย่างของงานบวงสรวงกับช่างภาพคือออออ ควันธูปจร้า บ่งตง แสบตาได้อีกแทบถ่ายไม่ได้ ยืนน้ำตาไหลกันเป็นแถ๊วววววว อิอิ อ้องานบวงสรวงก็มี FC ของแต่ละคนไปนะครัชชชช แต่ดีที่วันนี้มีน้อยหน่อยเลยถ่ายแบบไม่เบียดมากเดี๋ยววันไหนมีแบบเยอะๆ จะถ่ายมาให้ดูบรรยากาศ เผื่อมีคนไหนอยากจะมาเป็นช่างภาพสายบันเทิงเหมือนผมจะได้ทำใจไว้ก่อน อิอิ

ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง (ตื่นเต้นโคตรๆ และงงโคตรๆ)

  ต่อจากคราวที่แล้วที่ผมได้ก้าวเข้าสู่วงการช่างภาพในสายข่าวกีฬา จับพลัดจับผลูกลายมาเป็นช่างภาพทีวีในสายบันเทิงอย่าง งงๆ แต่ก็โอเคนะ เพราะตอนนั้นเกิดวิกฤติชีวิตก็ว่าได้ เนื่องจากตัดสินใจลาออกโดยที่ยังไม่ได้งานใหม่เลย ก็เลยกลับมาว่างงานอีกเกือบปี (ก็มีงานถ่ายรูปเข้ามาบ้างประปราย) เราก็หางานสมัครทางเน็ตไปเรื่อย เข้าไปเขียนใบสมัครเองบ้าง ก็จนได้มาอยู่ที่นี่ ซึ่งก็ได้เข้ามาอยู่แบบ งงๆ 555+ (ชีวิตนี้ งง สิ้นดี) เพราะว่าเราเข้าไปเขียนใบสมัครไม่ถึงอาทิตย์ เค้าก็โทรมาเรียกเราไปสอบ แล้วก็สัมภาษณ์เลย พอเค้าถามว่าเริ่มงานได้เมื่อรั่ย เราก็บอกพร้อมเริ่มคับ พอสัมภาษณ์เสร็จพี่เค้าก็บอกเดี๋ยวยังไงติดต่อกลับนะ (เราก็เอาแล้ว ท่าทางจะแห้วอีก T_T) ผ่านไปไม่ถึงสัปดาห์พี่คนที่สัมภาษณ์เราก็โทรมาหาเราโดยตรง งง สิครับ เค้าก็ถามว่ามาทำงานได้วันไหนซึ่งพี่เค้าก็โทรมาวันศุกร์ตอนเย็นๆ แล้ว เราก็บอกวันจันทร์ได้เลยคับ เค้าก็บอกงานที่จะให้เราไป (ห๊าาาาา นี่กรูได้งานแล้วหรอ) แล้วก็ให้เบอร์โทรพี่อีกคนมาแล้วก็บอกเราว่าโทรนัดกันเองนะ (หืมมมม หน้าก็ไม่เคยเห็น เอาว่ะกรู เอางานไว้ก่อน) พอถึงวันนัดหมายก็เจอพี่เค้าอะไรกันตามระเบียบ (แล้วเดี๋ยวนะกล้องกรูละไม่มีจร้า อ๋อออ พี่เค้าเอามาให้) เจอกล้องเข้าไปถึงกับอึ้ง (ไม่ใช่ว่าเพราะใช้ยากอะไรหรอก แต่เราเจอมาแต่กล้องโปรอ่ะ เช่น Sony Z1, Sony Z7, Sony NX5 อะไรพวกนี้อ่ะ มาเจอนี่ งง คับ Sony vg10) ไม่เป็นไรเราเป็นช่างภาพกล้องไหนมาก็ต้องถ่ายได้ นอกจากกล้องพัง ที่เราไม่สามารถ อิอิ
   งานแรกที่ได้ทำในสายข่าวบันเทิงจำขึ้นใจว่า ตจว เลยคับ (ออฟฟิศก็เคยไปแค่ตอนสัมภาษณ์เอง นี่ไว้ใจให้เราวิ่งงานแระ) งานนั้นคืองานมีตติ้งละครเรื่องนึงทางช่องแถวพระราม 4 ไปมิ้ตติ้งกันที่บ้านควาย จังหวัดสุพรรณบุรีคับ บอกตรงตื่นเต้นโคตร เจอดารา ต้องอยู่มุมไหนถ่ายไงว่ะจะวีน หงุดหงิดไรป่าวว่ะเวลาเราถ่าย อะไรงี้ แต่ไม่เป็นไรคับ สังเกตรุ่นใหญ่ก่อนว่าถ่ายไง จากนั้นตามเรยคับ ใกล้ๆ พอไม่ได้ตามทุกช็อต เดวพี่รุ่นใหญ่เค้าจะมองหน้าเราเอา (อ้ออ อย่าลืมทักทายรุ่นใหญ่ก่อนล่ะเผื่อเค้าจะแนะนำไรเราได้บ้าง) วันนั้นดาราที่เรารู้จักมีแต่ พี่ปอ ทฤษฎี นี่ถ้าเราเป็นพวกบ้าละครคงรู้จักทุกคนอ่ะแต่แค่นี่เราก็ตื่นเต้นแล้วสำหรับการทำงานแล้วได้เจอดารา ครั้งแรกนะเนี่ยะได้ถือกล้องถ่ายสัมภาษณ์ใกล้ๆ ไม่เคยคิดอ่ะว่าวันนึงเราจะได้มาทำงานตรงนี้ นี่แค่วันแรกนะ (เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปด้วย มัวแต่ตื่นเต้นจนลืม) วันต่อๆ ไปต้องเจอยิ่งกว่านี้อ่ะ ต้องควบคุมตัวเองให้ได้ อิอิ
   นี่ก็เป็นวันแรกในการทำข่าวทีวีสายบันเทิงของผมนะคับ เรื่องตื่นเต้นอื่นๆ ยังมีอีกเยอะเดี๋ยวจะค่อยๆเอามาทยอยเล่าให้อ่านกันต่อนะคับ

ครั้งแรกกับการเป็นช่างภาพวิดีโอข่าวกีฬา

   ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ตอนนี้ผมเป็นช่างภาพทีวี สายข่าวบันเทิงของทีวีดิจิตอลช่องหนึ่ง ประสบการณ์ก็ยังไม่ได้มากมายอะไร เมื่อเทียบกับรุ่นพี่ๆ ที่อยู่ในวงการนี้มาก่อนเรา แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์สำหรับน้องๆ ที่อยากเป็นช่างภาพข่าว ไม่ว่าจะเป็นทีวีหรือหนังสือ นะครับ

   ก่อนที่ผมจะมาอยู่สายบังเทิงนั้น ผมเป็นช่างภาพทีวีสายข่าวกีฬาของบริษัทยักษ์ใหญ่ทางข่าวกีฬามาก่อนครับ แต่กว่าจะได้เข้าก็รออยู่นานกว่าเค้าจะเรียก (เอาง่ายๆ ก็คือว่างงานอยู่เกือบปีหลังจากเรียนจบ) เนื่องจากงานสายนี้ถ้าพูดกันตรงๆ ก็ต้องมีเส้นสายอยู่พอสมควรถ้าจะจบมาแล้วได้งานสายนี้เลย ซึ่งผมก็พยายามหางานอย่างอื่นทำด้วยนะ แต่มันก็มีแต่งานเซลล์ที่ชอบโทรมาเรียกตัวไปสัมภาษณ์ เนื่องจากเราไปโพสประวัติตามเว็บหางานต่างๆ (แต่ก็เอาเถอะถ้าเรายังยืนยันที่จะทำตามฝันของเราสักวันมันก็มาเอง) พอได้เข้าไปเป็นช่างภาพจริงๆ เริ่มงานวันแรกของที่นั่นผมไม่เคยลืมเลย

   กับการได้ออกไปถ่ายการแข่งฟุตบอลลีกดิวิชั่น 1 ด้วย (แย่ละกรูไม่เคยถ่ายสักดิวิชั่น) ผมก็โดนรับน้องนิดหน่อย (ถือว่าโชคดี) ซึ่งของผมก็โดนขู่เล็กๆ น้อยๆ ว่า "อย่าพลาดนะว่อยลูกยิงอ่ะ" "ช็อตเด็ดๆ ก็ห้ามพลาด" และอีกหลายๆอย่าง ซึ่งการออกไปถ่ายบอลแต่ละครั้งตอนนั้นต้องเบิกเทปไป ผมเลยจัดไปเลย 2 ม้วน กดแบบเต็มๆ เกมส์ (เอาดิว่ะพลาดก็ให้มันรู้ไป 555) แต่โชคดีที่การออกไปถ่ายเกมส์แข่งบอลครั้งแรกของผมผลออกมา เสมอ 0-0 ผมเลยชิวไป แต่!!! บอกเลยว่าก่อนจะชิวผมตื่นเต้นมาก ไม่มีนักข่าวไปด้วย ช่างภาพไปกับผู้ช่วยช่างภาพแค่ 2 คน เริ่มเดินทาง อ้าวชิหายแล้ว!!! สนามที่ใช้แข่งอยู่ตรงไหนว่ะรู้แค่ว่าอยู่บริเวณไหนเอง เราก็ช่างภาพใหม่สายนี้ ไม่รู้ซะด้วย(พลาดอย่างแรงที่ไม่ได้ศึกษาสถานที่ก่อน)  เราก็คิดว่าพี่ผู้ช่วยเรารู้ อ้าว!!! พี่แกก็ไม่รู้ เบอร์พี่ๆ ช่างภาพที่เราพอจะโทรขอความช่วยเหลือได้ก็ไม่มี ตายละกรู เอาไงดีว่ะ ยังโชคดีที่พี่แกมีเบอร์ของพี่ผู้ช่วยคนอื่นอยู่บ้างก็เลยได้ไปถึงสนามแข่งทันเวลาแบบเฉียดฉิว

   นี่ก็เป็นอีกอย่างที่ควรจะรู้ไว้ว่าสถานที่ๆ เราต้องไปนั้นอยู่ตรงไหนอย่างไร ไม่ใช่ว่าจะหวังพึ่งแต่ผู้ช่วยเราให้เขาพาไปตลอดซึ่งบางคนเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวมันจะแย่เอาเวลาเดินทาง แล้วมันจะไปไม่ทันงานเริ่ม คราวนี้ล่ะ งานงอกหนักกว่าเดิม สบายใจไปล่ะ

   ช่างภาพทีวีปัญหาอีกอย่างนึงที่น้องใหม่จะโดนรับน้อง คือ... โดนรุ่นพี่บางคนวางยาที่กล้อง โชคดีที่ผมไม่เคยโดน และก่อนจะออกงานผมจะไปเบิกกล้องมาทันทีหลังจากที่รู้หมายว่าในวันนี้เราจะออกไปทำข่าวที่ไหน เพื่อเป็นการเซฟตัวเอง เผื่อกล้องหมดด้วย (เนื่องจากบริษัทก็ไม่ได้มีกล้องตามจำนวนช่างภาพพอดีเป๊ะ) หรือเผื่อเราโดนวางยาเราจะได้แก้ไขทัน หารุ่นพี่ที่ใจดีถามเอาว่าถ้ากล้องเป็นอย่างนี้ กด ตั้งค่าอะไรยังไงตรงไหน (สำหรับน้องๆ จบใหม่ที่เรียนนิเทศฯ มาแต่ไม่เคยได้จับกล้องวิดีโอเลย)

   เวลาเป็นสิ่งสำคัญของช่างภาพทีวีอีกอย่างนึง เพราะถ้าไปไม่ทันแล้วงานจะงอก อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ถ้าไปไม่ทันแล้วเราจะเอาภาพจากไหนกลับไปส่งออฟฟิศล่ะเราก็ช่างภาพใหม่ (อาจจะได้หางานใหม่อีกล่ะทีนี้ T_T) ดังนั้นผมเลยกลายเป็นคนที่เผื่อเวลาเดินทางนานมากเวลาได้ออกไปงานข่าว เพราะผมถือว่าไปรอก่อนดีกว่าไปสาย

   นี่ก็เป็นประสบการณ์ของผมเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยผ่านมาสมัยเป็นน้องใหม่ มาเล่าผ่านบล็อกนี้ สำหรับน้องๆ ที่อยากจะเป็นช่างภาพข่าวทีวี หรือคนที่อยากรู้ว่าช่างภาพเขาทำงานกันอย่างไร สำหรับตอนหน้าผมจะมีอะไรมาฝากอีกก็ติดตามกันได้นะครับ